Η μετασκευή διαμερίσματος στην Αθήνα αντιμετωπίστηκε σαν ριζική επέμβαση σε υπάρχον κτίσμα. Το διαμέρισμα, εμβαδού 95 τ.μ., βρίσκεται στον τελευταίο όροφο μιας εντελώς συμβατικής πολυκατοικίας του '50, στο κέντρο της Αθήνας. Δεν διέθετε απολύτως κανένα χώρο παραδεκτών διαστάσεων και γενικά έδινε την εντύπωση ενός διαμερίσματος ιδιαίτερα στενού και πολυδαίδαλου. Όλα αυτά έμοιαζαν να ακυρώνουν την εξαιρετική θέση και θέα του. Όταν γκρεμίστηκαν οι εσωτερικοί τοίχοι, το διαμέρισμα φάνηκε πως αποτελούσε στην πραγματικότητα ένα κυκλικό διάδρομο γύρω από τους κοινόχρηστους χώρους του τελευταίου ορόφου της πολυκατοικίας. Ένας χώρος με τέτοια διάταξη έμοιαζε να υπαγορεύει από μόνος του τη λύση του μονόχωρου, πράγμα που ανταποκρινόταν στις ανάγκες της νέας χρήσης του διαμερίσματος. Τα υπάρχοντα ανοίγματα των εξωτερικών τοίχων εννοποιήθηκαν έτσι που ο εσωτερικός και ο εξωτερικός χώρος να δίνουν την εντύπωση του ενιαίου. Η καμπύλη του κλιμακοστασίου διατηρήθηκε σαν ένα ενδιαφέρον στοιχείο του καθιστικού. Η μελέτη έγινε το 1992. Δημοσιεύτηκε στα Αρχιτεκτονικά θέματα, τ. 30(1996), σ. 98.
