Α΄ βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού
Πρόθεση μου ήταν η δημιουργία ενός «ανοικτού Πάρκου» με άμεση πρόσβαση από όλους τους δρόμους που το περιβάλλουν, χωρίς την αίσθηση των καθορισμένων πυλώνων εισόδου. Το ζητούμενο ήταν δηλαδή ένα πάρκο στο οποίο δεν «εισέρχεσαι» αλλά «οδηγείσαι», περνάς, κάθεσαι, ξεκουράζεσαι. Όπως είναι φυσικό αυτό απαιτούσε μια λύση εντελώς διαφορετική από εκείνη του υπάρχοντος παλαιού πάρκου. Προκειμένου να αποφευχθεί ο ψηλός περιμετρικός τοίχος και να τονισθεί η αίσθηση του ανοικτού και εύκολα πρσβάσιμου χώρου, αυτός ο απαραίτητος για τη δημιουργία επιπέδων αναλημματικός τοίχος μετατέθηκε στη μέση περίπου του νέου πάρκου. Έτσι, τα δυο τμήματα που γεφυρώνουν την υψομετρική διαφορά των οδών Δημοκρατίας και Ι. Σφακιανάκη ενώνονται με κεκλιμένα επίπεδα και σκαλοπάτια. Σε κεντρικό σημείο του οικοπέδου δημιουργήθηκε ένα ανοικτό αμφιθέατρο 800 θέσεων, όπου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οργανώνονται μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις κλπ. Το πάρκο κατασκευάστηκε το 1987 χωρίς ποτέ να ολοκληρωθεί το ΝΑ. τμήμα του, που συνορεύει με τις οδούς Ι. Σφακιανάκη και Εμμ. Μπακλατζή.
